Persian Translation of Steps to Suicide Prevention

اقدام‌هایی برای پیشگیری از خودکشی


خودکشی گاه نتیجه مصیبت آمیز یک بحران روحی ( از جمله شکنجه و تجاوز) است. بازماندگان چنین بحرانی امید خود را برای غلبه کردن بر درد جسمی، فراموش کردن خاطرات آزار و اذیت و توانایی بازسازی یک زندگی با معنی از دست می‌دهند. در بسیاری از موارد، ولی نه تمام آنها، خودکشی با تلاش مشترک مشاوران و افراد نزدیک و دوستان فرد قابل پیشگیری است. افراد مورد اعتماد فرد به خصوص اعضای خانواده، دوستان و متخصصان می توانند برای فروکش کردن افکار (و گاه تلاش‌های) فرد بازمانده برای خودکشی به وی کمک کنند و او را به این باور برسانند که می تواند بهبود یابد.


روشهای پیشگیری از خودکشی

1. اعضای خانواده باید بر رفتار فرد نظارت کرده و دسترسی او را به وسایلی که باعث آسیب رساندن به خودش می شود (مانند چاقو، طناب،شیشه، اتومبیل و ...) محدود کنند.



2. بازماندگان حوادث و بحرانها باید در اسرع وقت از سوی متخصصان معاینه شوند تا سطح خطر افکارشان برای آسیب رساندن به خود بررسی شوند. با بررسی برنامه، امکان، و انگیزه آسیب رساندن به خود و اینکه طرح وی چقدر عملی است می توان درجه خطر خودکشی فرد را تعیین کرد. این افراد عموما افکار مربوط به خودکشی را نه با نزدیکان و عزیزان خود، بلکه در جریان صحبت با یک تراپیست (درمانگر) که با او همدردی کند، مطرح می کنند.

3. برخی علائم هشدار دهنده درباره خطر خودکشی


- بخشیدن داراییهای با ارزش و قیمتی به دیگران

- به کار بردن افعال زمان گذشته در هنگام صحبت درباره خود

- به زبان آوردن عبارات خداحافظی و بدرود

- یک دوره دلسردی و عقب نشینی که ناگهان و به صورت غیرمنتظره به پایان برسد


*** اگر فرد بازمانده این علائم را از خود بروز داد، فورا از یک مشاور یا متخصص کمک بخواهید.


متاسفانه، اگر شخص واقعا قصد پایان بخشیدن به زندگی خود را داشته باشد، نمی توان کار چندانی برای منصرف کردن او از عمل به تصمیمش انجام داد. البته چنین مواردی به ندرت دیده می شوند ولی به هر حال وجود دارند. در این موارد به خانواده ها و نزدیکان فرد توصیه میشود که از گروه های متعدد و/یا مشاوران و متخصصان درخواست کمک و حمایت کنند.